Πάλι περπατώ στους δρόμους που’ χω ονειρευτεί πως ζήσαμε μαζί βαδίσαμε μαζί σε άγνωστη πια χώρα το μαύρο σου παλτό ξανά μπροστά μου προχωράει πού άραγε πάει πού με οδηγάει στην πρώτη εκείνη ώρα
Σε μια πόλη μυστική που ταξιδεύει μέσα στο νερό στον καθρέφτη τον υγρό ήμουν εσύ κι ήσουν εγώ
Πάλι περπατώ στον κόσμο που’ χω ονειρευτεί πως φτιάξαμε μαζί χάσαμε μαζί τα ίχνη του στον χάρτη το μαύρο σου παλτό άδειο μπροστά μου προχωράει που άραγε πάει κανείς δεν το φοράει το έριξα στην πλάτη
Για μια πόλη μυστική που ταξιδεύει μέσα στο νερό στον καθρέφτη τον υγρό είμαι εσύ, δεν είσαι εγώ
