Τι χρόνο και πόνο να σε ξεχάσω για να σωθώ
στη μάχη με τον εαυτό μου πίστεψα ότι θα τρελαθώ
Κι εκεί που μου ‘χες πια περάσει και είπα πως είχα ησυχάσει
ήρθες, πως μετάνιωσες να δω..
Ήσουν όνειρο που τέλειωσε,
δάκρυ στα μάτια που στέγνωσε
μια καρδιά που δε με ένιωσε
λυπάμαι, μα δε σε θυμάμαι
Ήταν λάθος σου που γύρισες
και μια νίκη πανηγύρισες
μέσα μου ξανά δε μίλησες
αυτά που από σένανε θυμάμαι…πονάνε…
Περνούσα βράδια στο άδειο σπίτι με αναμνήσεις να πολεμώ
σ’ ό,τι αγαπούσα και τώρα λείπεις και στον χαμένο εγωισμό
Κι εκεί που μου ‘χες πια περάσει και είπα πως είχα ησυχάσει
ήρθες, πως μετάνιωσες να δω..
Ήσουν όνειρο που τέλειωσε,
δάκρυ στα μάτια που στέγνωσε
μια καρδιά που δε με ένιωσε
λυπάμαι, μα δε σε θυμάμαι
Ήταν λάθος σου που γύρισες
και μια νίκη πανηγύρισες
μέσα μου ξανά δε μίλησες
αυτά που από σένανε θυμάμαι…πονάνε…
