Αμίλητο ένα βλέμμα σε ρωτάει
να δει αν µε σκεφτόσουνα λιγάκι
φαντάσου ν’ απαντούσες, «ναι,
συχνά»
στο φρέσκο του Μάη τ’ αεράκι
Τα χάνω πάντα στο χαµόγελό σου
τα λόγια γεµίζουν σιωπές
δεν έχουνε τα όχι τόση λάμψη
σωπαίνω κι η σιωπή µου
µ’ έχει κάψει
Πόσο η καρδιά µου
μάθε, πόσο σ’ αγαπάει
ούτε που ξέρεις
κι ούτε ξέρει όποιος ρωτάει
κι όσο αμίλητος μένω
παίρνουνε όλα φωτιά
Πόσο η καρδιά µου
μάθε, πόσο σ’ αγαπάει
ποτέ δεν στο ’πα
δεν σου το ’πα κι όπου πάει
Μόνο η θάλασσα κι η μουσική
λένε λόγια στον έρωτα
Αν ίσως µε ρωτούσες, «τώρα τι»
αν ίσως µε ρωτούσες,
«που τραβάµε»
θα σου ’λεγα ο αέρας θα σου πει
στα σύννεφα τώρα πετάμε
Μου βρέχει τα μαλλιά
το πρωτοβρόχι
µα ήλιος κρυφός µου είσαι εσύ
δεν έχουν τέτοια λάμψη, λέω, τα όχι
δεν πιάνεται η καρδιά
σε τέτοια απόχη
Πόσο η καρδιά µου
μάθε, πόσο σ’ αγαπάει
ούτε που ξέρεις
κι ούτε ξέρει όποιος ρωτάει
κι όσο αμίλητος μένω
παίρνουνε όλα φωτιά
Πόσο η καρδιά µου
μάθε, πόσο σ’ αγαπάει
ποτέ δεν στο ’πα
δεν σου το ’πα κι όπου πάει
Μόνο η θάλασσα κι η μουσική
λένε λόγια στον έρωτα
