Στην άκρη του απείρου, στιγμούλα του ονείρου
σταγόνα που στάζει, πόσο σου μοιάζει
φωτιά και αέρας, στον κόσμο φοβέρα
στη νύχτα που ουρλιάζει, πως σε τρομάζει…
Σου μοιάζει η σελήνη
που να ‘βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω
πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω..
Κόντρα στους νόμους ερήμου προφήτης…
Σημάδια στην άμμο, που απόψε θα σβήσεις…
Ασπρόμαυρο μέλλον, σκυφτός μετανάστης
σταθμός στο ραδιόφωνο, που πρέπει ν’ αλλάξεις
Σου μοιάζει η σελήνη
που να ‘βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω,
πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω…
