Ποτάμι, ποταμάκι μου, πάρε τα δάκρυά μου,
να φύγει το σαράκι μου που τρώει την καρδιά μου,
που τρώει την καρδιά μου.
Δυο δάκρυα που σου ‘στειλα, δυο δάκρυά πικρά,
ποτάμι, πάρ’ τα, φύλαχ’ τα στα μαύρα σου νερά,
να βγουν σε κάποια θάλασσα, να βγουν σ’ έν’ ακρογιάλι,
να τα γνωρίσει η αγάπη μου και να γυρίσει πάλι.
Ποτάμι, ποταμάκι μου, πάρε τα δάκρυά μου,
και δωσ’ τα στ’ αγοράκι μου που λείπει μακριά μου,
που λείπει μακριά μου.
Τα δάκρυα που τρέξανε, είν’ αίμα της καρδιάς,
του πόνου το ανθόνερο, βροχούλα της βραδιάς,
γι’ αυτό, ποτάμι, φύλαχ’ τα, τ’ αγόρι μου αν δεν βρούνε
και κάν’ τα διαμαντόπετρες ποτέ να μη χαθούνε.
Ποτάμι, ποταμάκι μου, πάρε τα δάκρυά μου,
και δωσ’ τα στ’ αγοράκι μου που λείπει μακριά μου,
που λείπει μακριά μου, που λείπει μακριά μου.
