Ποτέ δεν είναι αργά,
ας με φωνάζουν άσωτο
κι ας με περιφρονούνε,
θα τρίβουνε τα μάτια τους
μια μέρα σαν με δούνε
κι ας με κατηγορούνε.
Και νηστικός κοιμήθηκα
και σε μπελάδες μπήκα
κι από γυναίκες όμορφες
πολλά φαρμάκια ήπια,
την είδα τη ζωή.
Ποτέ δεν είναι αργά,
και στο φτωχό σπιτάκι μου
σαν πρώτα θα γυρίσω
και τη ζωή την άσωτη
για πάντα πια θ’ αφήσω
και ήσυχα θα ζήσω.
Και νηστικός κοιμήθηκα
και σε μπελάδες μπήκα
κι από γυναίκες όμορφες
πολλά φαρμάκια ήπια,
την είδα τη ζωή.
