Εγω θα ζω με τα πουλιά
ο ουρανός για όλους μας μια τέντα
μαζί τους πιάνω την κουβέντα
σ’ αυτή την πόλη ποτέ πια
εγώ θα ζω στην ερημιά
θ’ αφήσω πίσω, πίσω τα τσιμέντα
θ’ ανασαίνω άγρια μέντα
σ’ αυτή την πόλη ποτέ πια
Πικρές οι ώρες σ’ αυτή την πόλη
αντίλαλος στα ίδια είναι όλοι
τροχιά που καίει η ζωή μου όλη
αβάσταχτη θηλιά
πικρές οι ώρες σ’ αυτή την πόλη
Αρχές που μάτωσα και είμαι μόνη
ναοί που πίστεψα και γίναν σκόνη
σε μια πόλη φωτιά
ποτέ πια, ποτέ πια
Σ’ αυτή τη πόλη ποτέ πια
καθημερινά ουρλιάζουνε οι λύκοι
στα πόδια της είμαι χαλίκι
και με καίει η μοναξιά
