Σου ζητούσα ν’απαντήσεις αν αντέχεις να μ’αφήσεις
μ’έναν άλλον αν θα πας εσύ ποτέ
Και μου είπες αν το κάνω να το ξέρεις θα πεθάνω
στη ζωή μου δε θα σ’αρνηθώ ποτέ
Σε ρωτούσα αν τελειώσει σαν το χιόνι αν θα λιώσει
κι αν πεθάνει η αγάπη αυτή ποτέ
Κι απαντούσες μη φοβάσαι σ’ αγαπώ να το θυμάσαι
δε θ’αφήσω να χαθείς εσύ ποτέ
Ποτέ…ποτέ μη λες ποτέ
Ποτέ…ποτέ μη λες ποτέ
Ξαφνικά με αφήνεις τηλέφωνα κλείνεις
χωρίς εξηγήσεις χωρίς ένα γεια
ξαφνικά μ’αποφεύγεις σηκώνεσαι φεύγεις
και ούτε σε νοιάζει αν ζω τελικά
Σου’χα πει μη μ’αφήσεις και μου’πες ποτέ
Ποτέ…ποτέ μη λες ποτέ
Ποτέ…ποτέ μη λες ποτέ
Σε ρωτούσα κάθε βράδυ
ποιο φιλί ποιο ξένο χάδι
θα’ναι αιτία να χαθούμε εμείς ποτέ
Κι ορκιζόσουν στη ζωή σου
πως για πάντα η πνοή σου
θα’μαι εγώ και δε θα πας αλλού ποτέ
Ποτέ…ποτέ μη λες ποτέ
Ποτέ…ποτέ μη λες ποτέ
Ξαφνικά με αφήνεις τηλέφωνα κλείνεις
χωρίς εξηγήσεις χωρίς ένα γεια
ξαφνικά μ’αποφεύγεις σηκώνεσαι φεύγεις
και ούτε σε νοιάζει αν ζω τελικά
Σου’χα πει μη μ’αφήσεις και μου’πες ποτέ
