Μια παρτίδα, φίλε, παίζεις δίχως τελειωμό,
μην ελπίζεις νίκη, μη φοβάσαι το χαμό,
παίξε το δικό σου φύλλο, ό,τι και αν σού πουν,
το παιχνίδι τους σαν παίξεις, θα σε καταπιούν.
Ποτέ δεν είν’ αργά, ποτέ δεν είν’ αργά
να ξαναρχίσεις μπορείς,
ποτέ δεν είν’ αργά, ποτέ δεν είν’ αργά,
να ξαναρχίσεις μπορείς,
με τη στερνή σου πνοή.
Πλοία, αεροπλάνα παίρνω, φτάνω στο σταθμό,
χρόνια ταξιδεύω, να σ’ αγγίξω πολεμώ,
παίζουνε κρυφτό οι διαβόλοι στο κεφάλι σου,
τίποτα κανείς δε δίνει για το χάλι σου.
Ποτέ δεν είν’ αργά, ποτέ δεν είν’ αργά
να ξαναρχίσεις μπορείς,
ποτέ δεν είν’ αργά, ποτέ δεν είν’ αργά,
να ξαναρχίσεις μπορείς,
με τη στερνή σου πνοή.
