Έπρεπε να ‘μουν άδικος, αχάριστος και ψεύτης,
για να εκμεταλλεύομαι τη μαύρη δυστυχία
και με λεφτά να σκέπαζα την κάθε μου αδικία.
Μα έλα που γεννήθηκα μόνο καλό να κάνω,
γι’ αυτό στα πεζοδρόμια μια μέρα θα πεθάνω.
Έπρεπε μες στα στήθια μου, καρδιά να μην υπάρχει,
να κλέβω απ’ τα ορφανά κι απ’ τους φτωχούς ν’ αρπάζω
κι αν δω γυναίκα να πονά, να μην τη λογαριάζω.
Μα έλα που γεννήθηκα μόνο καλό να κάνω,
γι’ αυτό στα πεζοδρόμια μια μέρα θα πεθάνω.
Πρέπει να το ‘χει ο άνθρωπος, να κάνει αδικίες,
μα κι όσοι ζουν με την ψευτιά, μαζί τους δεν τα παίρνουν,
και στη ζωή μας, μοναχά, οι καλοσύνες μένουν.
