Που χτυπάνε τα νταούλια,
τα κλαρίνα, τα βιολιά;
Που αλλού, βρε Ιορδάνη;
Στη δική μας γειτονιά.
Που πηγαίνει το φεγγάρι
και του ήλιου η καρδιά;
Που αλλού, βρε Ιορδάνη;
Στη δική μας γειτονιά.
Που τη νύχτα κάνουν μέρα
και το γέλιο κεραυνό;
Που αλλού, βρε Ιορδάνη;
Στο δικό μας σπιτικό.
Που τα πίνουν νιοί και γέροι,
όλοι τους με μια καρδιά;
Που αλλού, βρε Ιορδάνη;
Στου Τσανάκου τη γωνιά.
Που κερνάνε τους καημούς τους,
το κρασί με την οκά;
Που αλλού, βρε Ιορδάνη;
Στη δική μας γειτονιά.
Που πεθαίναν οι λεβέντες,
κυπαρίσσια αψηλά;
Που αλλού, βρε Ιορδάνη;
Στη δική μας γειτονιά.
