Είναι μεσάνυχτα και δεν κοιμάμαι
στην άδεια κάμαρα σε νοσταλγώ,
είναι μεσάνυχτα και σε θυμάμαι
και με το νου μου σ’ αναζητώ.
Μα όταν θέλησα να σου μιλήσω
για τη χαρά μου που ‘χες φανεί
που ‘σουν και χάθηκες να σε ρωτήσω
τα μάτια ανοίγω κι έχεις χαθεί.
Είναι μεσάνυχτα και δεν κοιμάμαι…
Και να, απρόσμενα στέκεις μπροστά μου
τα χέρια απλώνεις και μου γελάς,
μπαίνεις με βήμα αργό στην κάμαρά μου
με αγκαλιάζεις και με φιλάς.
Μα όταν θέλησα να σου μιλήσω
για τη χαρά μου που είχες φανεί
που ‘σουν και χάθηκες να σε ρωτήσω
τα μάτια ανοίγω και έχεις χαθεί
Είναι μεσάνυχτα και δεν κοιμάμαι…
