Πόση καρδιά θαρρείς μου άφησες;
Τη μάδησα για σένα φύλλο φύλλο
Και το στερνό κλωνί το τσάκισες;
Που να βρω αγάπη να σου στείλω;
Μην ψάχνεις στα χαλάσματα
να στήσεις τ’ όνειρό σου
θα τριγυρνούν φαντάσματα
μπρος στο παράθυρό σου
Πόσες φορές δεν ξαναγύρισα
ξεχνώντας τον καημό και το φαρμάκι
Αχ πως τη νιότη μου ξεκλήρισα
κι ήταν ανθός και γιασεμάκι
