Με παιδεύεις, με παιδεύεις,
σ’ αγαπάω κι όμως φεύγεις,
μακριά σου πώς να ζήσω,
δεν αντέχω, γύρνα πίσω.
Που να είσαι, που να είσαι
όταν κλείνω το φως και πλαγιάζω,
στο σκοτάδι θαρρώ, σ’ αγκαλιάζω,
που να είσαι,
που να είσαι, που να είσαι,
στα τραγούδια μου μια παρουσία,
στη ζωή μου κενό κι απουσία,
ωω, που να είσαι.
Σε φωνάζω, σε φωνάζω,
έχεις φύγει και τρομάζω
κι από σένα προδομένος
στη ζωή νιώθω χαμένος.
Που να είσαι, που να είσαι
όταν κλείνω το φως και πλαγιάζω,
στο σκοτάδι θαρρώ, σ’ αγκαλιάζω,
που να είσαι,
που να είσαι, που να είσαι,
στα τραγούδια μου μια παρουσία,
στη ζωή μου κενό κι απουσία,
ωω, που να είσαι.
