Μάτια μου, καθρέφτες μου,
της αγάπης κλέφτες μου,
όνειρο που ντύθηκα, μια μέρα,
στ’ άδειο μου δωμάτιο,
χάδι επουράνιο,
γέμισε ο χώρος μου, μ’ εσένα.
Το κορμί μου καίει το νου
η καρδιά ρωτάει “που”,
Που να κρύψεις τέτοια αγάπη,
το δωμάτιο μικρό,
βρες μου μι’ αγκαλιά στο χάρτη
να χωράει πια, εμάς τους δυο.
Κλείδωσε τη σκέψη μου,
έμεινα στη θέση μου,
όλα τα περίμενα, μ’ εσένα,
δίπλα σου κοιμήθηκα,
σαν θνητός νικήθηκα,
τίποτα δεν κράτησα για μένα.
Το κορμί μου καίει το νου
η καρδιά ρωτάει “που”,
Που να κρύψεις τέτοια αγάπη,
το δωμάτιο μικρό,
βρες μου μι’ αγκαλιά στο χάρτη
να χωράει πια, εμάς τους δυο,
εμάς τους δυο.
Που να κρύψεις τέτοια αγάπη,
το δωμάτιο μικρό,
βρες μου μι’ αγκαλιά στο χάρτη
να χωράει πια,
Που να κρύψεις τέτοια αγάπη,
το δωμάτιο μικρό,
βρες μου μι’ αγκαλιά στο χάρτη
να χωράει πια, εμάς τους δυο,
εμάς τους δυο.
