Που να ’σαι
σ’ ένα παράθυρο ανοιγμένο
σ’ ένα φεγγάρι προδομένο
που το κοιτάμε πια σαν ξένοι
Που να ’μαι
σ’ ένα ρολόι κολλημένος
στους δείκτες του παγιδευμένος
στιγμή έχω γίνει περασμένη
Που να ’σαι τώρα
που κρυώνω και φοβάμαι
μέσα στο σώμα σου εγώ θέλω
μόνο να ’μαι
μήπως ρωτάς κι εσύ αγάπη μου
που να ’μαι ή απλά
με διέγραψες
Που να ’σαι απόψε
που οι τοίχοι ιδρώτα στάζουν
κι οι αναμνήσεις γύρω σαν θεριά
ουρλιάζουν
μήπως αγάπη μου οι αγάπες
σε τρομάζουν και δεν επέστρεψες
Που να ’μαι
στον καναπέ μ’ ένα σεντόνι
που να μυρίζει εσένα ακόμη
και της αγάπης μας τη γλύκα
Που να ’σαι
σε ποια αγκαλιά στριφογυρίζεις
ποιόν απ’τους φόβους σου ξορκίζεις
λίγο να με σκεφτείς σε βρήκα
Που να ’σαι τώρα
που κρυώνω και φοβάμαι
μέσα στο σώμα σου εγώ θέλω
μόνο να ’μαι
μήπως ρωτάς κι εσύ αγάπη μου
που να ’μαι ή απλά
με διέγραψες
Που να ’σαι απόψε
που οι τοίχοι ιδρώτα στάζουν
κι οι αναμνήσεις γύρω σαν θεριά
ουρλιάζουν
μήπως αγάπη μου οι αγάπες
σε τρομάζουν και δεν επέστρεψες
