Απέραντη πόλη,
ατέλειωτοι δρόμοι,
και όταν νυχτώνει
στο πλήθος του κόσμου
κανένας δικός μου
δεν είν’ ο άνθρωπος.
Που να σε βρω,
ποια γειτονιά να γυρίσω;
Χάθηκα, χάθηκα μες στον καημό.
Χάθηκα, χάθηκα, που να σε βρω.
Σε ψάχνω στα μάτια
του κάθε διαβάτη,
μα όλοι είναι ξένοι,
κανείς δε σου δίνει
χωρίς να του δώσεις,
χωρίς να πληρώσεις.
Που να σε βρω,
ποια γειτονιά να γυρίσω;
Χάθηκα, χάθηκα μες στον καημό.
Χάθηκα, χάθηκα, που να σε βρω.
