Που πας

Είσαι εσύ μου φαίνεται σαν ψέμα
είσαι εσύ το ξέρω αυτό το βλέμμα
μια φωνή από τα περασμένα
που δεν έχει τίποτα να πει.

Όταν με σκόρπιζες δεν υπολόγιζες
πως τα γυρίζει η ζωή.

Δάκρυσα μπροστά σου στην ψυχρή ματιά σου
φώναξα τι κάνεις, στάσου που πας.
Τότε είχες φύγει τώρα στ’ άδειο σπίτι
μένω εγώ κι οι αναμνήσεις, που πας.

Είσαι εσύ που μ’ είχες ξεπεράσει
είσαι εσύ αλήθεια τα `χω χάσει
μια φωνή που έχω πια ξεχάσει
και δεν έχει τίποτα να πει.

Όταν με σκόρπιζες δεν υπολόγιζες
πως τα γυρίζει η ζωή.

Δάκρυσα μπροστά σου στην ψυχρή ματιά σου
φώναξα τι κάνεις, στάσου που πας.
Τότε είχες φύγει τώρα στ’ άδειο σπίτι
μένω εγώ κι οι αναμνήσεις, που πας.