Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου
καρδούλα της καρδιάς μου
πουλάκι της φτωχιάς αυλής
ανθέ της ερημιάς μου.
Που πέταξε τ’ αγόρι μου
που πήγε, που μ’ αφήνει.
Χωρίς πουλάκι το κλουβί
χωρίς νερό η κρήνη.
Πως κλείσαν τα ματάκια σου
και δε θωρείς που κλαίω
και δε σαλεύεις δε γρικάς
τα που πικρά σου λέω.
