Πήρε και χάραξε πρωί κι εσύ στην πόρτα,
μια τελευταία σου ματιά, σβήνεις τα φώτα,
κι εγώ μ’ ένα πικρό καφέ δε σου μιλάω
και δε σου δείχνω μια στιγμή πόσο πονάω.
Που θα πας, που θα πας χωρίς εμένα;
όπου βγεις θα τα βρεις όλα ξένα,
που θα πας, που θα πας χωρίς εμένα;
θα καείς όταν θα βρεις μόνο ψέμα.
Τα βήματά σου ακούω βαριά πάνω στο δρόμο,
που βγαίνεις μόνη και που πας και σε ποιο κόσμο;
μόνο η αγάπη μου μπορεί να σε κρατήσει
να μην αφήσει τη ζωή να σε τσακίσει.
Που θα πας, που θα πας χωρίς εμένα;
όπου βγεις θα τα βρεις όλα ξένα,
που θα πας, που θα πας χωρίς εμένα;
θα καείς όταν θα βρεις μόνο ψέμα.
