Κυριακές με σινεμά,
βεγγαλικά μοιάζαν οι αγάπες.
φιλιά κρυφά μες στη γειτονιά,
ήρθες πάλι αργά,
φώναζε ο πατέρας.
Κυνηγητά, περιπολικά,
ξανά φωτιά παίρνει η πλατεία.
Τι εποχές, θεέ μου ήταν αυτές,
όνειρα ποτάμια,
δύσκολες, αλλιώτικες γενιές.
Πες μου που πήγαν;
Γιατί όλοι κρυφτήκαν στη ζωή;
Κι ούτε κουβέντα, βροχές,
σε τρύπια τέντα είναι το χθες.
Πάνω μου στάζει, δύσκολα βάζει
και με ρωτάει ονόματα.
Πες μου που πήγαν;
Γιατί όλοι κρυφτήκαν στη ζωή;
Η ψυχή στη διαπασών,
δισκάκια ροκ 45άρια.
τσέπη ρηχή, μες στα μάτια οργή,
άνεμος η αλήθεια,
φύσαγε, μας έπαιρνε μαζί.
Πες μου που πήγαν;
Γιατί όλοι κρυφτήκαν στη ζωή;
Κι ούτε κουβέντα, βροχές,
σε τρύπια τέντα είναι το χθες.
Πάνω μου στάζει, δύσκολα βάζει
και με ρωτάει ονόματα.
Πες μου που πήγαν;
Γιατί όλοι κρυφτήκαν στη ζωή;
