Το λένε τα πουλιά
πριν της βροχής τη μυρωδιά
όταν πετάνε χαμηλά
και μου το ψιθυρίζουνε.
Πως μια στεγνή καρδιά
χωρίς αγάπη να κυλά
χτυπάει πάντα πιο αργά
κι ύστερα τιτιβίζουνε.
Άχου πουλάκι είμαι χαμένο
στις λεωφόρους και περιμένω
αχ ένα χέρι, ένα άδειο χέρι
να με χωρεί.
Μου λένε ακόμα πως
ο άνθρωπος ο μοναχός
ούτε ίχνος έχει ούτε φως
πόσο με βασανίζουν.
Και να κοιτάω μακριά
στου ορίζοντα την απλωσιά
και σε λιμάνια μακρινά
κι ύστερα φτερουγίζουν.
Άχου πουλάκι είμαι χαμένο
στις λεωφόρους και περιμένω
αχ ένα χέρι, ένα άδειο χέρι
να με χωρεί.
