Ποτισμένο το ξύλο με όνειρα και ποτά χθεσινά
Περιμένεις στον ήλιο να έρθει ξανά.
Περπατάς σε σοκάκια, που γδύνενται απ’ της νύχτας το φως.
Είσαι φίλος εχθρός κι αδελφός.
Απ’ την αρχή.
Όλα ανθίζουν ξανά.
Σ’ ένα τοίχο μια αγάπη γεννιέται μα δεν την βλέπει κανείς.
Ίσως ντρέπεται λίγο γιατί είναι νωρίς.
Κρεμασμένα τα νέα σε τέντες μιλούν.
Άκουσε τα αν θες.
Είναι η ώρα του σήμερα μα και του `χθες.
Απ’ την αρχή.
Όλα ανθίζουν ξανά.
Πριν ο ήλιος φανεί.
Είναι η νύχτα θα χαθεί…
Δακρυσμένα λουλούδια.
Χαιρετάνε τη μέρα.
Στα μπαλκόνια οι κυρίες μυστικά συζητούν.
Στην πλατεία παιδιά ένας παλιάτσος πιο πέρα.
Και στα δέντρα πουλιά τραγουδούν και γελούν.
Πριν ο ήλιος φανεί.
Είναι η νύχτα θα χαθεί…
