Στο δικό σου το κατώφλι ήρθα μεθυσμένος
να σου πω μια καλησπέρα παραπονεμένος
το ρολόι που χτυπάει μες την έρημη πλατεία
μες στην νύχτα μου ξυπνάει την δική μας ιστορία
Σβήσαν τ’ αστέρια της νυχτιάς από μπροστά μου
σαν εφιάλτης τώρα ζεις στα όνειρα μου
κι αν ξενύχτης έχω γίνει, και παραμιλώ
τον καημό μου τραγουδάω κλαίω και γελώ
στο δικό σου το κατώφλι ήρθα μεθυσμένος
Κλαίει απόψε η καρδιά μου στο παράθυρο σου
ντρέπεσαι να δεις κυρά μου πια τον άνθρωπο σου
έχεις δίκιο να με βλέπεις της αγάπης σου ζητιάνο
πάρε με ξανά κοντά σου πριν στην πόρτα σου πεθάνω
