Μικρό το ‘χα γνωρίσει, μικρό προβληματάκι
ανώριμο φαινόταν, το πήρα απ’ το χεράκι
Το άφησα να παίξει για λίγο στο μυαλό μου
είπα θα το ξεχάσω, μια τόση δα σταλίτσα
μικρό προβληματάκι
Μικρή το είχα γνωρίσει, που όλα ήταν μεγάλα
τι ήταν, μια χουφτίτσα, μια άσπρη χιονομπάλα
Το κοίμησα μακριά μου να νιώσει μες στη νύχτα
πως μάζεψε ότι βρήκε και το ‘φερε μπροστά μου
τι ήταν, μια χουφτίτσα..
Δεν έφυγε ποτέ…
Μεγάλωσε…
Δεν ξέχασε ποτέ…
Δεν άλλαξε….
Δεν λύθηκε ποτέ…
Δεν άντεξε…
Τη σιωπή του πρόθυμα τη ράγισε…
Ποτέ δε θα αφήσω ξανά προβληματάκι
να παίζει στο μυαλό μου σαν να ‘τανε παιδάκι
