Στη στέγη ψιχάλες
χτυπούν ρυθμικά
στα μάγουλα δάκρυα
χτυπάνε καυτά.
Πως γυρίζει στην πόρτα κλειδί
ο βοριάς με γελάει
ας τελειώσει αυτή η προσμονή
κι η καρδιά να χτυπάει.
Η προσμονή κι η αγωνία
μου πήραν χρόνια
τα μαλλιά μου άσπρισαν
γέμισαν χιόνια
απ’ την προσμονή.
Σπουργίτια και φύλλα
εκεί που αγναντεύω
παρέα μου κάνουν
κι εγώ σε γυρεύω.
Ξαστεριά και χαρά στη ζωή
η μορφή σου θα φέρει
ας τελειώσει αυτή η προσμονή
κι η καρδιά να υποφέρει.
Η προσμονή κι η αγωνία
μου πήραν χρόνια
τα μαλλιά μου άσπρισαν
γέμισαν χιόνια
απ’ την προσμονή.
