Η ζωή μου είναι άδεια
που μου έφυγες εσύ
και μου άνοιξες
στα στήθια μου πληγή
Προσπαθώ μα δεν μπορώ
μες στη μαύρη μοναξιά
να ξεχάσω
τη δικά σου απονιά.
Αναμνήσεις τρυφερές
που ζήσαμε
θα θυμάμαι τώρα
που χωρίσαμε.
Και γυρίζω κάθε μέρα
σαν το έρημο πουλί
που το δέρνουν
οι βοριάδες κι η βροχή.
Προσπαθώ μα δεν μπορώ
μες στη μαύρη μοναξιά
να ξεχάσω
τη δικά σου απονιά.
Αναμνήσεις τρυφερές
που ζήσαμε
θα θυμάμαι τώρα
που χωρίσαμε.
