Πρωί το στήθος σου τι να κρατήσω;
Πικρά τα κύματα πώς να διαβώ;
Πεινούν τα χείλη σου κι αν τα φιλήσω
βροχή τα μάτια σου και θα πνιγώ
Νοτιάς το στήθος σου καιρό φερμένη
νερά σε παίρνουνε μικρή καρδιά
τα χέρια άπλωσα όνειρα παίρνεις
κι εγώ είμαι ο δρόμος του και η στεριά.
Θα ‘ρθώ στην ώρα σου φλέβα που φεύγει
να ακούσω το όνειρο μες στην καρδιά
δέντρο της θάλασσας πλοκάμια φέρνεις
κορίτσι κρύσταλλο για άλλη φωτιά.
