Έξω από κάθε λογική
είναι η αγάπη σου κι εσύ,
και ήρθε ο πόνος.
Η βιαστική σου επαφή
μ’ έχει πετάξει απ’ τη στροφή,
και νιώθω μόνος.
Πρώτα με σκοτώνεις κι ύστερα με κλαις,
κι όταν πέφτω κάτω λες ότι δε φταις.
Πρώτα μ’ ανεβάζεις ως τον ουρανό,
κι ύστερα μ’ αφήνεις μέσα στο κενό.
Μέσα στα μάτια μου κολλάς,
για ενοχές δε μου μιλάς,
κάτι μου κρύβεις.
Όλα τα σβήνεις στη στιγμή
χωρίς αιτία κι αφορμή,
πληγές μ’ ανοίγεις.
Πρώτα με σκοτώνεις κι ύστερα με κλαις,
κι όταν πέφτω κάτω λες ότι δε φταις.
Πρώτα μ’ ανεβάζεις ως τον ουρανό,
κι ύστερα μ’ αφήνεις μέσα στο κενό.
Πρώτα με σκοτώνεις κι ύστερα με κλαις.
