Πάντα θυμάμαι τα πρώτα βήματα
ένα σταυρό και τη γραμμή του ορίζοντα
σαν το λιμάνι στης ζωής μου τα κύματα
σαν το λαχείο που κερδίζει στο λήγοντα
Πέρασαν χρόνια και αφέθηκα
σε αληθινά και σε ψεύτικα
στις μουσικές που ερωτεύτηκα
και στα στιχάκια που δέθηκα
Το πλοίο μου αντέχει στο βοριά
και εγώ πα’ στο κατάρτι ανεβασμένος
τα όνειρά μου πάνε μακριά
μα ο τόπος που με παν’ δεν είναι ξένος
Πήρα μαζί μου μία εικόνα σου
τα λόγια που είπες σαν με χαιρέταγες
ότι αξίζει είναι ο αγώνας σου
μετά σε είδα απ’ την πλώρη που πέταγες
Πέρασαν χρόνια και αφέθηκα
σε αληθινά και σε ψεύτικα
στις μουσικές που ερωτεύτηκα
και στα στιχάκια που δέθηκα
Το πλοίο μου αντέχει στο βοριά
και εγώ πα’ στο κατάρτι ανεβασμένος
τα όνειρά μου πάνε μακριά
μα ο τόπος που με παν’ δεν είναι ξένος
