Πρωτομηνιά πρωτομηνιά
πήρα τους δρόμους παγανιά
να βρω πού πας, ποιο παράθυρο χτυπάς
τώρα που πια δε μ’ αγαπάς
Πρωτομηνιά πρωτομηνιά
ψηλή μου δένδρολιβανια
δεν ήρθες χθες, δε μ’ αντάμωσες προχθές
κι είχα τις πόρτες ανοιχτές…
Τώρα το δάκρυ κυλάει ακόμη
θολώνει τη ματιά
ήσουν μια σπίθα μικρή στο χώμα
κι έγινες φωτιά…
