Μεθυσμένα στενά, χάδια φτηνά
σκόρπια φιλιά στον αέρα
μ’ ένα πόνο παντού κι ένα βλέμμα τρελού
ξημέρωσε η μέρα
Κουρασμένη και συ, ναυαγός σε νησί
σε μια στάση εμβρύου κοιμάσαι
σου θυμίζω πολλά, μα το ξέρω καλά
πως σε λίγο δε θα με θυμάσαι
Ένα μαύρο πρωί, παίρνω μια αναπνοή
και δαγκώνω το πρώτο τσιγάρο
κάποια νύχτα τρελή, μεθυσμένος πολύ
σου’ χα πει από δω θα σε πάρω
στο δικό σου βορρά, άλλη μια φορά
μες το χιόνι βουλιάζω για σένα
μα στο λέω ξανά, σου φωνάζω ξανά
η αλήθεια σου μοιάζει με ψέμα
Ψέμα
Ένα μαύρο πρωί, πριν να φύγει η ζωή
του μυαλού μου τις πόρτες κλειδώνω
ξαφνικά μου γελάς, για το λάθος μιλάς
και στο τέλος εγώ το πληρώνω
Πριν χαθείς εντελώς σε κοιτώ σαν τρελός
και νομίζω πως κάτι θ’ αλλάξει
πεταλούδα εσύ στο δικό μου νησί
που σε λίγο γι’ αλλού θα πετάξει
Ψέμα
