Κρύφτηκα στο σπίτι μου μια νύχτα,
πήγα σε μια φίλη, άλλη μια,
κι όταν με ρωτήσανε που ήμουν,
είπα πως με είχες αγκαλιά.
Χόρεψα και ήπια ευτυχισμένη,
και στο τέλος, πίστεψα κι εγώ
πως ποτέ δε γίναμε δυο ξένοι
κι όταν θα ξυπνήσω θα σε δω.
Ψέματα λέω πως ζεις μόνο για μένα
μετά βουλιάζω σε βράδια απελπισμένα
γιατί έχεις φύγει κι εγώ φοβάμαι
και με τη σκέψη σου ξυπνάω και κοιμάμαι.
Έστειλα ένα δώρο στη γιορτή μου
και στο σπίτι το ‘φεραν αργά,
ήταν από σένα, είπα σ’ όλους,
είχε και μια κάρτα με φιλιά.
Κι είπανε οι φίλοι, τι αγάπη,
κι όταν με αφήσαν μοναχή
φώναξε η νύχτα, τι απάτη,
αλλά δεν την άκουγα η τρελή.
Ψέματα λέω πως ζεις μόνο για μένα
μετά βουλιάζω σε βράδια απελπισμένα
γιατί έχεις φύγει κι εγώ φοβάμαι
και με τη σκέψη σου ξυπνάω και κοιμάμαι,
γιατί έχεις φύγει κι εγώ φοβάμαι
και με τη σκέψη σου ξυπνάω και κοιμάμαι.
