Σαν το παιχνίδι που δεν έχει μπαταρίες,
έτσι με έκανες και νιώθω, δυστυχώς,
τα ψέματά σου στο κορμί μου αλλεργίες,
σ’ έχει συλλάβει της καρδιάς μου ο φακός.
Ψεύτη, άντε κοιτάξου στον καθρέφτη
να δεις, μπροστά σου πως θα σπάσει
κι απ’ τα κομμάτια θα κοπείς,
ψεύτη, τώρα σε βλέπω σαν τον κλέφτη,
τα μάτια μου τα έχεις γεράσει,
τι θέλεις τώρα να μου πεις.
Σαν ένα σπίτι που κανείς δεν πλησιάζει,
και το χτυπάει η μοναξιά και η βροχή,
το πέρασμά σου απ’ τη ζωή μου μ’ αναγκάζει
να πω πως ήσουνα μια αγάπη τραγική.
Ψεύτη, άντε κοιτάξου στον καθρέφτη
να δεις, μπροστά σου πως θα σπάσει
κι απ’ τα κομμάτια θα κοπείς,
ψεύτη, τώρα σε βλέπω σαν τον κλέφτη,
τα μάτια μου τα έχεις γεράσει,
τι θέλεις τώρα να μου πεις.
Σαν το παιχνίδι που δεν έχει μπαταρίες,
έτσι με έκανες και νιώθω, δυστυχώς.
