Κυλούσε ο καιρός καθώς ποτάμι μες στις φλέβες
κι άνθιζε στα χαλάσματα του κυνηγημένου η μοίρα
κι από ψηλά στα παράθυρα πυροβολούσαν οι φασίστες
την ωραία την ωχρή την κόμη της Ευρυδίκης
σάμπως να βρέχει πάνω σε κιθάρα.
Εκεί σε βρήκα κερδισμένη Ελευθερία
τον ποταμό Ιορδάνη να ονομάζεις Αλέξανδρο
να λες τη νύχτα μαύρο φυλαχτό
εκεί να επιμένεις να πάρεις τη ζωή μου
φυλακισμένη απ’ τους βοριάδες και τα πέλαγα.
