Σαν φύλλο τρέμω, η βροχή πριν πιάσει,
σ’ ένα γυάλινο δρόμο που κοντεύει να σπάσει,
περπατώ μα δε λέω σε κανένα τι μ’ έφερε εδώ.
Ψυχολογικά, είμ’ ένα κουρέλι
που η καρδιά σου δε θέλει
και το καίει στη φωτιά,
ψυχολογικά, μέσα μου είμαι λιώμα,
μαχαιριά είσ’ ακόμα,
στην πληγή μου βαθιά.
Έφυγες κι έχω πεθάνει,
το μυαλό μου κύκλους κάνει,
δεν μπορώ πια ν’ αντιδράσω λογικά,
ξέρω, δεν υπάρχει λύση,
το γυαλί έχει ραγίσει,
κι όλα τέλειωσαν για `μας οριστικά.
Σαν φύλλο τρέμω κι ο ιδρώτας ποτάμι,
τρελές παραισθήσεις στόχο μ’ έβαλαν πάλι,
και νομίζω πως είσαι κι απόψε κοντά μου εδώ.
Ψυχολογικά, είμ’ ένα κουρέλι
που η καρδιά σου δε θέλει
και το καίει στη φωτιά,
ψυχολογικά, μέσα μου είμαι λιώμα,
μαχαιριά είσ’ ακόμα,
στην πληγή μου βαθιά.
Έφυγες κι έχω πεθάνει,
το μυαλό μου κύκλους κάνει,
δεν μπορώ πια ν’ αντιδράσω λογικά,
ξέρω, δεν υπάρχει λύση,
το γυαλί έχει ραγίσει,
κι όλα τέλειωσαν για `μας οριστικά.
Ψυχολογικά, ψυχολογικά.
