Υπάρχουν κάτι έρωτες αλήτες,
πονάνε κι όλο χάνονται τις νύχτες,
κι εμένα η καρδιά μου που πονάει
απόψε που ‘μαι λιώμα σε ρωτάει.
Πως αντέχεις να με πληγώνεις
και με τύψεις να με χρεώνεις,
πως αντέχεις να ‘σαι μια ξένη
κι ύστερα, κι ύστερα να ‘ρχεσαι μετανιωμένη.
Δεν ξέρω που γυρίζεις και τι κάνεις
κι εμένα στ’ αδιέξοδο με φτάνεις,
στα πόδια σου με ρίχνεις σαν ζητιάνο
τι θέλεις τελικά εγώ να κάνω.
Πως αντέχεις να με πληγώνεις
και με τύψεις να με χρεώνεις,
πως αντέχεις να ‘σαι μια ξένη
κι ύστερα, κι ύστερα να ‘ρχεσαι μετανιωμένη.
