Περνάω τη νύχτα απ’ τό σταθμό
Με αδειανό το βλέμμα
Ρίχνω το νου μου στο κενό
Εκεί που πάν’ τα τρένα
Φευγάτη ήσουν τελικά
σαν δυνατός αέρας
μια απάτη όπως η σκιά
στον πυρετό της μέρας
Πώς μπορώ, τι να βρω για να πετάξω
Δίνω μια στον μυαλό για να σε φτάσω
Πώς μπορώ, τι να βρω για να
σ’ αλλάξω Μια βουτιά στο κενό να σε τρομάξω
Σβήνουν τα φώτα στο σταθμό
κι εγώ στο ίδιο θέμα
μοιάζει ο χρόνος με βουνό
κι όλη η ζωή με ψέμα
Φευγάτη είσαι και απορώ
τι μου ζητάς να γίνει
Να λέω γη τον ουρανό
και ήλιο τη σελήνη
Πώς μπορώ, τι να βρω για να πετάξω
Δίνω μια στον μυαλό για να σε φτάσω
Πώς μπορώ, τι να βρω για να
σ’ αλλάξω Μια βουτιά στο κενό να σε τρομάξω
