Σιγά σιγά ξεχαστήκαμε κι οι δύο
σ’ ένα λιμάνι γεμάτο σκουριά
σιγά σιγά μου ψιθύρισες αντίο
κι έριξες πέτρα πίσω σου βαριά.
Πως να κρατήσω το φως που βασιλεύει
πως να λυγίσω τα βουνά;
Είναι αργά αργά αργά αργά
τ’ όνειρο να χτίσουμε ξανά.
Ποιους ταξιδιώτες ποιας νύχτας να ρωτήσω
για να μου πούνε αν σε είδαν πουθενά;
Σιγά σιγά στης αγάπης το βιβλίο
είχε φανεί μια σελίδα λευκή
σιγά σιγά ήρθε χιόνι κι ήρθε κρύο
κι όλα παγώσαν κάποια Κυριακή.
Πως να κρατήσω το φως που βασιλεύει
πως να λυγίσω τα βουνά;
Είναι αργά αργά αργά αργά
τ’ όνειρο να χτίσουμε ξανά.
Ποιους ταξιδιώτες ποιας νύχτας να ρωτήσω
για να μου πούνε αν ακόμα μ’ αγαπάς;
