Προσπαθώ με χίλια δυο να ασχολούμαι
και κάνω δουλειές, το μυαλό να χαθεί.
Στης ζωής μου το κενό αιωρούμαι
κι η κάθε μου μέρα σε διεκδικεί.
Το κρεβάτι το ’χω πάντα στρωμένο,
τα λουλούδια το νερό τους έχουν πιει,
ούτε βάζο δεν θα βρεις σκονισμένο·
να με θαυμάσεις πάλι απ’ την αρχή.
Να’ναι όλα τέλεια κι ας ξέρω
πως δε θα ‘ρθεις εσύ.
Πώς συνεχίζεται η ζωή,
σαν να μην έγινε τίποτα;
Πώς συνεχίζεται η ζωή
με τόσα λόγια ανείπωτα;
Κάποιος που ξέρει να μου πει,
πώς προχωράω και γιατί.
Πώς συνεχίζεται η ζωή…
Βλέπω όλα όσα εσύ προτιμούσες,
τις ταινίες που ήταν να δούμε μαζί,
ακούω τις μουσικές που αγαπούσες,
ξανά και ξανά κι ας ραγίζει η ψυχή.
Κάνω χώρο στη μεριά που κοιμάσαι,
φοράω τα ρούχα που μου πήρες εσύ,
αγαπούσες κι εμένα, δεν ξέρω αν θυμάσαι
και μ’ άφησες μόνη σε αυτή τη σιωπή.
Θα τα κάνω όλα τέλεια κι ας ξέρω
πως δε θα ‘ρθεις εσύ.
Πώς συνεχίζεται η ζωή,
σαν να μην έγινε τίποτα;
Πώς συνεχίζεται η ζωή
με τόσα λόγια ανείπωτα;
Κάποιος που ξέρει να μου πει,
πώς προχωράω και γιατί.
Πώς συνεχίζεται η ζωή…
