Και τώρα μόνος με τις αναμνήσεις,
όλο γυρίζω και σε νοσταλγώ,
ατέλειωτες βραδιές και συζητήσεις,
πώς μπόρεσες, για πες μου, να τις σβήσεις,
ατέλειωτες βραδιές και συζητήσεις
πώς μπόρεσες, για πες μου, να τις σβήσεις.
Πώς να σε ξεχάσω, πώς να σε ξεχάσω,
τόσα διαμερίσματα κι ακίνητα,
τόσα ρετιρέ και αυτοκίνητα πώς να ξεχάσω,
τέτοια προίκα μέσα από τα χέρια μου να χάσω.
Και τώρα μόνος στην οδό Σταδίου,
τη βίλα σκέφτομαι στο Χολαργό,
τα οικόπεδα τα δυο τα εντός σχεδίου
και το κρεοπωλείο τού Μενιδίου,
τα οικόπεδα τα δυο τα εντός σχεδίου
και το κρεοπωλείο τού Μενιδίου.
Πώς να σε ξεχάσω, πώς να σε ξεχάσω,
τόσα διαμερίσματα κι ακίνητα,
τόσα ρετιρέ και αυτοκίνητα πώς να ξεχάσω,
τέτοια προίκα μέσα από τα χέρια μου να χάσω.
