Προτού τα νιάτα μου χαρώ,
Χριστέ και Παναγιά μου,
να το πιστέψω δεν μπορώ, γέρασα
κι ασπρίσαν τα μαλλιά μου,
να το πιστέψω δεν μπορώ, γέρασα
κι ασπρίσαν τα μαλλιά μου.
Εχθές ακόμα έφτιαχνα
καράβια με χαρτόνια,
μα θα μου φύγει το μυαλό, στα σωστά,
πως πέρασαν τα χρόνια,
μα θα μου φύγει το μυαλό, στα σωστά,
πως πέρασαν τα χρόνια.
Δεν έζησα όπως έπρεπε,
γι’ αυτό τώρα λυπάμαι
κι όμως εγώ ενόμιζα, στη ζωή,
πως πάντα νέος θα `μαι
κι όμως εγώ ενόμιζα, στη ζωή,
πως πάντα νέος θα `μαι.
