Φεύγω μα πάντα γυρνάω σε σένα
Ό,τι κι αν πεις όσο κι αν πονά
Σκέψεις που ουρλιάζουν στιγμές
που σ’ αρπάζουν
Λάγνες ρωγμές θορυβώδεις σιωπές
Πως πονάει ένα χάδι μου λες
Άκου τα λόγια μου πριν γίνουν χτες
Ζήσ’ ένα ψέμα για θέατρο θέμα
Τόσες φορές οι ίδιες σκηνές
Σκέψεις σαν λάβα παράτα τες τράβα
Τράβα μακριά όσο πιο μακριά
Αμάλθειας κέρας στο νου μου ένα τέρας
Όταν μου γεννά μόνο σκοτεινιά
Ντύσε μητέρα το κρύο κορμί μου
Πλύνε τις πληγές όχι μην κλαις
