Βρεγμένα χαρτιά, και λόγια πνιγμένα
Μέσα στου έρωτα το μαύρο βυθό
Και λέω πως δε γράφτηκαν για μένα
Για να μπορέσω να περάσω κι αυτό
Που όσα με νοιάζουν
σε σένα όλα μοιάζουν
και είναι επικίνδυνο να τα αρνηθώ
να κάνω ξανά πως δε σε θέλω
Να αποφασίσω να ντυθώ και να βγω
Να μην πιστεύω πως πονάει η αγάπη
Τώρα είμαι μέσα στη νύχτα
Στη μέση του κόσμου
Σαν λουλούδι ανθισμένο
Πονάει η αγάπη
Και αυτό είναι κάτι
Παρηγοριά και ελπίδα να περιμένω
Κι έτσι είμαι μέσα στη νύχτα
Λουλούδι του δρόμου από σένα κομμένο
Πονάει η αγάπη και αυτό είναι κάτι
Παρηγοριά και ελπίδα να περιμένω
Σα λουλούδι ανθισμένο
Για άλλη αγάπη κομμένο
Αθόρυβα όμως νικάει ο χρόνος
Και είναι επικίνδυνα να μείνω εδώ
Το σπίτι μου τώρα είναι ο δρόμος
Για να μπορέσω να περάσω και αυτό
Που όσα με ρίχνουν
Εσένα όλα δείχνουν
Και είναι ανώφελο να το αρνηθώ
Θα κάνω λοιπόν πως δε σε θέλω
Και θ’αποφασίσω να ξεχάσω κι αυτό
Που είπες μια νύχτα πως πονάει η αγάπη
Τώρα είμαι μέσα στη νύχτα
Στη μέση του κόσμου
Σαν λουλούδι ανθισμένο
Πονάει η αγάπη
Και αυτό είναι κάτι
Παρηγοριά και ελπίδα να περιμένω
Κι ετσι είμαι μέσα στη νύχτα
Λουλούδι του δρόμου
Από εσένα κομμένο
Πονάει η αγάπη
Κι αυτό είναι κάτι
Παρηγοριά κι ελπίδα να περιμένω
Σαν λουλούδι ανθισμένο
Για άλλη αγάπη κομμένο…
Περιμένω μέσα στη νύχτα
Να μη πιστέψω πως πονάει η αγάπη…
Τώρα είμαι μέσα στη νύχτα
Στη μέση του κόσμου
Σαν λουλούδι ανθισμένο
Πονάει η αγάπη
Και αυτό είναι κάτι
Παρηγοριά και ελπίδα να περιμένω
Κι ετσι είμαι μέσα στη νύχτα
Λουλούδι του δρόμου
Από εσένα κομμένο
Πονάει η αγάπη
Κι αυτό είναι κάτι
Παρηγοριά κι ελπίδα να περιμένω
Σαν λουλούδι ανθισμένο
Για άλλη αγάπη κομμένο…
Περιμένω μέσα στη νύχτα
Για άλλη αγάπη κομμένο.
