Τα μάτια σου τα ξένα
δεν πίστεψαν σε μένα
και μου’ χαν δείξει ψεύτικη ταυτότητα
κι απ’ το δικό σου χάδι
δεν είχα καταλάβει
πως μου ’λειπε η αποκλειστικότητα
Ρούχο λερωμένο, πολυφορεμένο
ήταν η αγάπη σου η “μεγάλη”
ρούχο λερωμένο, πάνω μου ραμμένο
που όμως κι άλλο σώμα το ’χε βάλει!
Στ’ αλήθεια σε θαυμάζω
και άριστα σου βάζω
για κάθε “σ’ αγαπώ” που υποκρίθηκες,
μια λέξη τόσο ωραία,
μεγάλη και γενναία
στο στόμα σου να πιάσεις δε φοβήθηκες
