Είναι μακρύς ο δρόμος σου,
χωρίς σταθμό για μένα.
Εσύ ’σαι πλοίο στη στεριά
κι εγώ ένα γράμμα στη γωνιά
που ψάχνει τον κανένα.
Ρωτάω άστρα κι ουρανό
που πήγε τόση αγάπη.
Όσα μου είπες “σ’ αγαπώ”
τα έντυσες με δάκρυ.
Είναι βαρύς ο πόνος σου,
ασήκωτος για μένα.
Είσαι το κλάμα της αυγής
κι εγώ πουλάκι καταγής
με τα φτερά σπασμένα.
Ρωτάω άστρα κι ουρανό
που πήγε τόση αγάπη.
Όσα μου είπες “σ’ αγαπώ”
τα έντυσες με δάκρυ
