Ρώτησα για σένα μια νύχτα το βοριά
αν έχεις προδώσει την δόλια μου καρδιά
κι έπιασε χειμώνας Αύγουστο καιρό
κι έγιναν τα όνειρά μου φύλλο και φτερό
Ρώτησα για σένα τ’αστέρια τ’ουρανού
τα πικρά τους λόγια μου σάλεψαν το νου
μου’παν πως σε είδαν σ’άλλη αγκαλιά
κι άρχισα να κατεβαίνω βράδυ τα σκαλιά
Νύχτα μου να σε χαρώ
μη την πεις πως τη λαχταρώ
κι αν τη δεις ποτέ ξανά
πες της αν θα σε ρωτήσει ότι πέθανα
Ρώτησα για σένα το χώμα που πατώ
κι έκατσε η σκόνη και μου ’πε το και το
πως τα βήματα σου, πως πονώ
συναντιούνται μ’άλλα ίχνη κάθε δειλινό
