Κι αν κάπου κάποτε
βρεθούμε οι δυο μας μέσα στη βροχή.
Κι αν όσα ζήσαμε
περάσουν απ’ το νου σαν αστραπή.
Το ξέρω θα χαιρετηθούμε πάλι τυπικά,
σαν δυο άνθρωποι που απλά γνωρίζονται από παλιά.
Αχ και να ήξερες πως ψάχνω, Θεέ μου, μια αφορμή
να έρθω να σε πάρω μια αγκαλιά, μια Κυριακή πρωί.
Ίσως βρήκα τώρα έναν τρόπο να στο πω.
Όσος χρόνος κι αν περάσει πάντα θα το εννοώ.
Σ’αγαπάω, σ’ αγαπάω….
Γιατί να φυλακίζουμε τα αισθήματα σε ένα κλουβί,
αφού φτερά μπορεί να δώσει μόνο η αγάπη στην ψυχή.
Μονάχα αν αφεθείς σ’αυτήν τα δύσκολα θα κάνει απλά.
Σαν το μικρό πουλί μες στη βροχή γνωρίζει να πετά.
Σ’αγαπάω, σ’ αγαπάω…
Όσο κι αν προσπάθησα να κρατηθώ
από φόβο ή από εγωισμό.
Τόσο δυναμώνει μέσα μου καιρό
και ο νους μου με οδηγεί στο παρελθόν
Σ’αγαπάω, σ’ αγαπάω…
