Έγινες βροχή στα βλέφαρά μου,
αθέατη σκιά στη μοναξιά μου.
Έγινες μια δέσμη από εικόνες,
άνοιξη που πήραν οι χειμώνες.
Και σ’ αναζητώ, κι όμως δε σε βρίσκω,
θάλασσες ρωτώ, γη και ουρανό.
Και σ’ αναζητώ μέσα στις πλημμύρες,
φεύγοντας εσύ όλα μου τα πήρες.
Έγινες της θάλασσας τ’ αγέρι,
το κύμα που κοντά μου θα σε φέρει.
Έγινες ελπίδα που ανθίζει,
ο φάρος που το δρόμο μου φωτίζει.
Και σ’ αναζητώ, κι όμως δε σε βρίσκω,
θάλασσες ρωτώ, γη και ουρανό.
Και σ’ αναζητώ μέσα στις πλημμύρες,
φεύγοντας εσύ όλα μου τα πήρες.
