Δραπέτης η σκέψη ξανά
σε ψάχνει μα εσύ πουθενά
χειμώνας, σιωπή, μοναξιά
μου λείπεις
Τα χέρια απλώνω και να
σ’ αγγίζω στα σκοτεινά
μια κίνηση κάνε κι εσύ
μου λείπεις
Σ’ απόσταση αναπνοής
πάλι σε φέρνω
της λογικής σπάω το γυαλί
και σ’ ανασαίνω
Δραπέτης η σκέψη ξανά
δε θέλει να δει το μετά
γυρίζει σε σένα που τόσο
μου λείπεις
Αναμνήσεις, τσιγάρο, ποτό
πάλι απόψε δε θα κοιμηθώ
στα όνειρά μου σε συναντώ
μου λείπεις
Σ’ απόσταση αναπνοής
πάλι σε φέρνω
της λογικής σπάω το γυαλί
και σ’ ανασαίνω
Σ’ απόσταση αναπνοής
πάλι σε φέρνω
της λογικής σπάω το γυαλί
και σ’ ανασαίνω
Και σ’ ανασαινω
σε ζωναντεύω
και ζω
